ഓർമ്മകൾക്ക് മുന്നിൽ

അതുമതി ഓർമ്മതൻ  മുത്തുകൾ വാരി..

അവിരാമം എൻ വിരൽ തുമ്പിൽ നിറക്കുവാൻ..

അതുപിന്നെ അക്ഷര രുപമായ് മാറിടാൻ..

അത് ചേർന്ന് എന്നിലെ വാക്കായ് പിറക്കുവാൻ..

നിശബ്ദ ബിന്ദുവാം അമ്പിളി തിങ്കളായി..

നിസ്വാർത്ഥമോഴുകുകുന്ന പുഴപോലെ യെന്നിൽ..

നിത്യവും നിറയുന്ന നിറമില്ലാ  നിനവിൽ..

നിറയുന്ന പകലിന്റെ പകയായ് ഭാഗ്യമായി..

പകരുവാൻ ആവാത്ത വാക്കിൽ കുടുങ്ങി..

പല കാലം പകുതി കരിഞ്ഞുപോയെങ്കിലും..

പുലരിവന്നെത്തിയ നേരത്തു പറയുവാൻ..

പുകയുന്ന ചിന്തകൾ ബാക്കിയായി...

അനഘയാം നിന്നെ തൊട്ടു തലോടി..

അതിലോല മാരുതൻ വന്നു പോകെ..

അവിരാമം എന്നിൽ നിറയുന്നതുണ്ട്...

ആദിയും അന്ത്യവും ഒന്നുപോലെ..