എന്തോ ഇന്നിങ്ങനെ

 നിന്നെയും കാത്തിരുന്നെന്റെ..

രാത്രിയും പകലായിരുന്നു പോയി...

അതുകൊണ്ടു പുലരി ഒരല്പം വൈകി എൻ..

മാനത്തു വന്നു ഉദിച്ചു പോയി

ഉച്ചക്കോരല്പം ഉപ്പുച്ചേർത്തൂണുമായി..

ഉത്തമേ നിൻ വിരൽ ഉണ്ട്നിൽക്കെ..

എത്രയോ കാലം കടന്നു പോയ്‌ എന്നിലെ..

മർത്യന്റെ മാറിൽ ചവുട്ടിയത്രെ..

ഓർമ്മയിൽ ഒരു ദിനം

ജനുവരി 10 സമയം 9.00 കഴിഞ്ഞു.. എന്നത്തേയും പോലെ അല്ലായിരുന്നു അന്ന് എനിക്ക്..

സാധാരണ സമയത്തിനും അല്പം മുൻപേ ഉണർന്നു... ഒരു യാത്രയയപ്പിന്റെ വ്യാകുലതകളിലേക്ക് ആയിരുന്നു എന്റെ ഉണരൽ..

അത് സംഭവിക്കും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട്..

മനോഭാരം ഇന്നലെയെക്കാൾ അല്പം ലഘുവായിരുന്നു...

 ആ കാതുകൾ ഞാൻ പറഞ്ഞ "കഥയെല്ലാം" കേട്ടു.. അല്പ കാലമെങ്കിലും...എന്ന് ഞാൻ ഓർത്തു..

പറയാൻ കഴിയാതെ പോയ വാക്കുകൾ..

കാലബോധം പോലുമില്ലാതെ ഞാൻ  ഒരുപാട് പറയുകയും ചെയ്തു.....

പറയുക മാത്രം..

എപ്പോഴെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ.. എഴുതാൻ ഉള്ള വരികൾ മാത്രം ആയിരുന്നു...

ആ ദിവസം അങ്ങിനെ ഇരിക്കട്ടെ...

ഇനിയും ഒരിക്കൽ കാണുമ്പോൾ കഥകളിൽ ആ ദിവസവും കൂടി ചേർക്കാം..

ഇനി ഒരുപക്ഷെ... എനിക്ക് കുറെ വരികൾ തരാൻ വേണ്ടി... യാത്ര പറഞ്ഞു പോയതാവുമോ...

17.02.2021..

എഴുതുവാൻ ആഗ്രഹമുണ്ട്...

എഴുത്താണിയിൽ മഷി യില്ല..

മുക്കുറ്റിയുടെ കാത്തിരിപ്പ്

ചിത്തം പോലെ വിളങ്ങി വിണ്ണിൽ..

ചിങ്ങ പൊൻ പുലരി..

ചുണ്ടിൻ തുമ്പിൽ പുഞ്ചിരിയേന്തി..

ഉണർന്നു മുക്കുറ്റി...

വിണ്ണിൽ നിന്നും വീണ കുളിർ മഴ..

സ്വപ്ന സരസ്സാക്കി..

മുങ്ങി നിവർന്നവൾ നിന്നു മണ്ണിൻ..

മാറിലെ മറുകായി...

ആവഴി വന്നൊരു കാറ്റിൻ കൈയ്യാൽ..

ആടകൾ ഒന്നിളകെ...

കെട്ടി ഉടുത്തവൾ അവളെ കൂടെ..

കാറ്റിൻ കുളിരിനെയും..

ഒന്ന് മിഴിപ്പൂ രണ്ടുമടച്ചവൾ..

ഒന്നേ ആശിച്ചു...

ഇത്തിരി തുമ്പ പൂവും കൊണ്ടൻ..

ഓണമിതെന്നെത്തും..

എൻ പൂവിതളുകൾ ഒന്നു വിടർത്തി..

ചുംബനമെന്നേകും...

എന്നെൻ മേനിയിൽ ഒഴുകും ശ്വാസ..

തീയിൽ വെന്തലിയും...

ആത്മ രഥത്തിൻ ചക്രമതിങ്ങനെ..

മോഹ പഥം പുൽകേ..

മെല്ലെ മിഴിപ്പൂ ഒന്നു തുറന്നവൾ..

ചുറ്റും നോക്കിപ്പോയ്..

അപ്പോൾ..

പൊന്നോണത്തിൻ വരവറിയിച്ചൊരു..

തുമ്പി പറന്നെത്തി...

അവളുടെ ചുണ്ടിൽ മെല്ലെ അമർന്നു..

പിന്നെ പാറിപ്പോയ്...