ഞാൻ..

ഞാൻ ഒരു അടഞ്ഞ പുസ്തകമാണ്..

ആഗ്രഹം ഉള്ളവർക്ക് തുറന്നുവായിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്ന്...

അക്ഷരങ്ങൾ പരിചയം ഉള്ളവർക്ക് വെറും വാക്കുകൾ ആണ് എന്നിലെ താളുകളിലെ ഓരോ വരികളിലും...

അർഥങ്ങൾ തിരയുന്നവർക്ക് ഒരു പ്രഹേളികയും...

ഓരോ താളുകൾ മറിക്കുമ്പോഴും..

മറിക്കുവാൻ ഒരു താൾ മുന്നിൽ എന്നും ഉള്ള ഒരു പുസ്തകം..

വിരാമം... അർദ്ധവിരാമം.. അവിരാമം.. വിസർഗം.. എല്ലാം ഉണ്ട് എന്റെ ഓരോ താളുകളിലും..

ഒപ്പം തന്നെ വാസനാ നദിയുടെ ഓളങ്ങളും..

 ഞാൻ അടഞ്ഞ പുസ്തകം ആയിരിക്കും ..

എന്റെ താളുകളിൽ വരച്ചിട്ട വരികളെ വായിക്കുന്ന ഒരാളെങ്കിലും അതിൽ നിന്ന്  സ്വന്തം കണ്ണുകളിലെ കാഴ്ചകളെ വിട്ട്..

എന്റെ കണ്ണുകളിലെ കാഴ്ചയെ  അറിയാത്തിടത്തോളം..

വിട..

അനുപമേ ഈ അൽപ ദൂരമോന്നെങ്കിലും.

അനുയാത്ര ചെയ്തത് ഓർത്തുവക്കുന്നു ഞാൻ..

അവിരാമം നിന്നെ ഓർത്തു നെടുവീർപ്പുമായ്..

അലയും എൻ മനസ്സിൽ അത് തണുപ്പായിടാം..

അർഥങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ചിന്തയാണെങ്കിലും.

അർഥിച്ചു പോകുന്നു മനസ്സിനാൽ നിർഭയം..

ആരണ്യം ഒന്ന് കരിഞ്ഞു പോയ്‌ ഇന്നെന്റെ..

ആരാണ് ഞാൻ എന്ന ചിന്തതൻ തുമ്പിലായ്.

അവൾ പോയി ഒരു സുപ്രഭാതം ചൊല്ലി..

അറിഞ്ഞു മുറിച്ചിട്ട കൈയെന്നറിയാതെ .

അളക്കുവാൻ... എന്നേ അളക്കുവാൻ മാപിനികൾ തേടി...

അപ്പോഴും നിൽക്കുന്നു അവളിൽ ആ ചിന്തകൾ..

വിട

നെറുകിലൊരു തെന്നലായ്  നിദ്രതഴുകുന്നു..

മിഴികളിൽ കനവിന്റെ ഗന്ധം നിറയുന്നു.

ഉൾപൂവിൻ ഉന്മാദ പൂന്തേൻ നുകരുവാൻ..

ഒരുമാത്ര ഒരുവേള  വിടതരു പോട്ടെഞാൻ.

ഉരുകുന്ന പകലിന്റെ തണൽ തന്ന പുകയൊന്നോതുക്കി.. 

പരിപൂർണ്ണ നിദ്രയാം സുഷുപ്തിയെ തേടി..

അവിടെയെൻ ഓർമ്മകളെ ഉലയിൽ ഉരുക്കി..

ഒരു പുതിയ "എന്നെ" പണിതെടുക്കാനയ്.

കാലിന്റെ വിരലുകളിൽ നീണ്ട നഖങ്ങളായ്..

കാലമേ നിൻ രൂപം മാറിയിന്നെങ്കിലും,..

ആദ്യമായ് ഉള്ളിന്നാൽ തൊട്ട മണ്ണൊന്നിനെ

ഉള്ളിന്നാൽ ഒന്നോർത്തു വീണ്ടും ഉറങ്ങിടാൻ...

ഉരുകുന്ന പകലിന്റെ തണൽ തന്ന പുകയിൽ..

ഉള്ളിന്നാൽ ഒന്നോർത്തു വീണ്ടും ഉറങ്ങിടാൻ...

തോന്നിവാസം

ഈമുറിയിൽ ഈ ഇരുളിൽ..

ഇഴയുന്നൊരു തേളുകളിൽ..

ഇഴ നെയ്തിടും ആ ഒരുവരികൾ ..

"ഇഹലോക പരിത്യാഗം"..

ഭഗ ആറും കത്തിയെരിഞ്ഞുടൽ..

ഭഗവാനായ് തീരുമ്പോൾ..

പകയെന്നൊരു പുലരാ പുകയെൻ..

പിണമൊന്നിലോളിപ്പിച്ചു..

പൂട്ടിയതെൻ മിഴികൾ മാത്രം...

പുലരാ എൻ കനവുകൾ മാത്രം..

പകരം തരുവാനൊരു കടവും..

പൂക്കില്ലെൻ ചിന്തകളിൽ..