വിട..

നെറുകിലൊരു തെന്നലായ്  നിദ്രതഴുകുന്നു..

മിഴികളിൽ കനവിന്റെ ഗന്ധം നിറയുന്നു..

ഉൾപൂവിൻ ഉന്മാദ പൂന്തേൻ നുകരുവാൻ..

ഒരുമാത്ര ഒരുവേള  വിടതരു പോട്ടെഞാൻ.

ഉരുകുന്ന പകലിന്റെ തണൽ തന്ന പുകയിൽ..  

പരിപൂർണ്ണ നിദ്രയാം സുഷുപ്തിയെ പുൽകി.. 

പുലരുന്ന പകലിന്റെ കാലൊച്ചയായി...

ഒരു "സുപ്രഭാതം" വരുന്നതും തേടി.. 

ഭയമൊക്കെ ആറുവാൻ അഭയമാം ദേവനെ.. 

മനസ്സാൽ നമസ്കരിച്ചൊരു രാത്രി കൂടി.. 

പുലരുന്ന പകലിന്റെ കാലൊച്ചയായി.. 

ആ സുപ്രഭാതം വരുന്നതും തേടി.. 

പകൽ കണ്ട കാഴ്‌ചകൾ ചിത്രങ്ങളായി.. 

ബോധത്തിൽ വിരിയുന്ന സ്വപ്നങ്ങളായി.. 

ഉതിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ വർഷങ്ങളാക്കും.. 

മനസ്സെന്ന മായയെ മാടി ഉറക്കി.. 

ഉൾപൂവിൻ ഉന്മാദ പൂന്തേൻ നുകരുവാൻ..

ഒരുമാത്ര ഒരുവേള  വിടതരു പോട്ടെഞാൻ...

പൂപ്പൽ

മഴക്കാലം ആണ്‌... 

മാറാൻ കാത്തുനിൽപ്പാണ്..

മരം പെയ്ത മനസ്സിൽ നിന്നുണർന്നതാണ് .. 

മഞ്ഞ നിറം ആ  പൊന്നിൽ നിന്നുദിച്ചതാണ്.. 

ഇവൾ പോയാൽ അവിടുള്ള പുഴുക്കൾ പോലും.. 

അറിയാത്ത ദൂരം തേടി പൊയ്‌പോയിട്ടും.. 

അവരല്ലേ വിളക്കിന്ന് എണ്ണയുമായ്.. 

അരിയ ഭഗവതിയെ തേടാറുള്ളു.. 

അവരുടെ നിറമെത്ര സുവര്ണമാണ്.. 

അതെല്ലാം ഇവൾ തന്ന തഴുകലല്ലേ.. 

എന്ന്  പണ്ട് പഠിപ്പിച്ച മുത്തശ്ശിയോ.. 

എത്ര വട്ടം കാൽ തെറ്റി വീണിട്ടുമീ.. 

പൂപ്പലിനെ ഒതുക്കുവാൻ തുനിഞ്ഞിട്ടില്ല.. 

അവൾ മണ്ണിൽ നടക്കുവാൻ കൈ പിടിക്കോളത്രെ.. 

കാൽത്തെറ്റാതടി വച്ചു പഠിപ്പിക്കുന്ന.. 

ഗുരുക്കൻമാർ ഇവളെക്കാൾ മറ്റാരുണ്ടിന്നും.. 

പടിവാതിലിലെ.. പൂപ്പൽ... ഒരു ചിന്ത...