ദുരാഗ്രഹം

പുതുവർഷത്തിൻ പുലരിയതെന്നിൽ

പുതിതായി എന്ത്‌ നിറച്ചാലും...

പുലരുമ്പോൾ പക കത്തിയേരിച്ചൊരു.

പൂവിതൾ ഒന്നവൾ തന്നില്ലേൽ..

പുകയും എന്നുടെ ആത്മവെന്നത്..

പുലരിരിയിൽ എന്നവൾ ഓർത്തെങ്കിൽ..

നിശബ്ദത..

ഇന്നെഴുതാനായ് വരികൾക്കായ് ..

അക്ഷരമെത്ര തിരഞ്ഞിട്ടും...

എന്തെ ഇന്നെൻ വിരലിൻ തുമ്പിൽ 

ഒന്നുമുദിച്ചില്ലീരാവിൽ..

നാടക ജീവിതമെഴുതിയ കവിതകൾ..

അന്ത്യം കാണുകയാണെന്നോ..

പ്രണയം തന്ന സ്പടിക കുപ്പിയിൽ..

മഷിയുടെ തുള്ളി വരണ്ടെന്നോ...

വാ വിട്ടൊരുവാക്ക് അലറിയതിന്മേൽ..

ഒരുപിടി ശാപമുതിർന്നെന്നോ..

ഇനി ഒരു പൂവും വിടരാതെന്റെ..

ചിന്താവാടി കരിഞ്ഞെന്നോ....

ചുവന്ന വാകപ്പൂക്കൾ..

വിദ്യതൻ വിഹായസ്സ് തേടി ഞാൻ..

വിസ്തൃത ഭൂമിയിൽ ഉഴറാൻ തുടങ്ങവേ..

വിണ്ണിൽ നിന്നും വന്നു വീണുവാ വീഥിയിൽ..

വിസ്മയിപ്പിച്ചു രക്തവാക തൻ പുവുകൾ..

ഒന്നെടുത്തു വിരൽ നഖം വക്കുവാൻ..

ഒന്ന് കാണിച്ചു തന്ന സുഹൃത്തിനെ..

ഒന്നിനും അല്ലാതെ ഇന്ന് ഞാൻ ഓർത്തുപോയ്..

ഒട്ടു പിന്നോട്ട് അല്പം നടക്കയാൽ..

പിന്നെയെൻ ഗേഹജാലകം മെല്ലെ ഞാൻ..

പിൻവിളി കേട്ടപോൽ പോയി തുറക്കവേ..

പെയ്തുവീഴും മഴത്തുള്ളിയിൽ മുങ്ങി..

പൂത്തു നിൽക്കുന്നവ വീഥിക്കുമക്കരെ..

ഇത്ര നാളും ഞാൻ കാണാതെ പോയതോ ..

ഇത്തരമൊരു വൻ വാകവൃക്ഷത്തെ..

ഇന്നലെകൾ എന്നിക്കില്ലാതെ പോയതോ..

ഇന്ന് വന്നു മുളച്ചിത്ര വന്നതോ..

എന്നു ചിന്തിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ എത്തി ഹാ..

ഏഴുസാഗരം താണ്ടിയവശ്ശനായ്..

ഏഴു ലോകവും വാരിവിഴുങ്ങുവാൻ..

ഏറും വിശപ്പുമായ് ആ ക്രുധ മാരുതൻ...

ജാലകം ആഞ്ഞു കൊട്ടിയടച്ചെന്റെ..

ജാലമെല്ലാം കവർന്നുപോയി ക്ഷണം..

ജലധാരകൊണ്ടു നിറച്ചെന്റെ ഹൃത്തടം..

ജന്മസൗഭാഗ്യ വാകയെ ഓർക്കവേ...

ഉഭയ ചിന്തകൾ..

ഒന്നെടുത്തു വിരൽത്തുമ്പിൽ വച്ചാർത്തു..

കണ്ണു ചോപ്പിച്ചു ഭാഗവതിയാകുവാൻ..

പല്ലുകാട്ടി ചിരിച്ചൊന്നു തുള്ളുവാൻ..

ഉള്ള മോഹങ്ങൾ വീണ്ടും ഉണർന്നുപോയ്..

ദീർഘനിശ്വാസത്തിൽ ഒന്നൊതുക്കി ഞാൻ..

ക്രുധ മാരുത താണ്ടവം ശാന്തമായ്..

ഉള്ളിൽ അപ്പോൾ നിറഞുവല്ലോ ചിരി..

നാളെ വീണ്ടും പൂക്കുമല്ലോ വാക.. 

05/12/2020

ഈയാംപാറ്റ

മോഹങ്ങൾ ഉള്ളിൽ ഒതുക്കി..

മൗനമായ് വിൺതടം വിട്ടു..

മൂവന്തി നേരത്തു മണ്ണിൻ...

മാറിൽ പടർന്നൊരു തുള്ളി..

ആ രാസ ലീല പ്രഭാവം...

ആകെ പടർന്നൊരു ഗന്ധം..

അതിലോലം ഒന്ന് ശ്വസിക്കെ..

അത് പൂത്തു പൂഞ്ചിറകായി..

മണ്ണിൽ ഇഴഞെത്ര കാലം..

മണ്ണിൽ വീഴാതെ കാൽപാട് പോലും..

മണ്ണിന്റെ മണമൊന്നു നെഞ്ചിൽ..

മതികൊണ്ട് ചിറകുവിടർത്താൻ..

എന്നിട്ടോ...

എന്നിട്ടു യാത്രയാകേണം..

എരിയും അഗ്നിയെ ഒന്ന് പുൽകേണം..

ഏറിയ മോഹമാം ചിറക്കും.. ദേഹവും..

ഏകഭാവാൽ ത്യജിക്കേണം..

എന്തെ ഇങ്ങനെ..

അഗ്നിയെ പ്രണയിച്ചുപോയി..

അതിൽ എന്റെ ജീവനെ ഹോമിച്ചു പോയി..

അതിരില്ലാ വർണ്ണ പ്രപഞ്ചം..

അങ്ങിനെ എന്റേത് മാത്രമായ് മാറാൻ..