ഈയാംപാറ്റ

മോഹങ്ങൾ ഉള്ളിൽ ഒതുക്കി..

മൗനമായ് വിൺതടം വിട്ടു..

മൂവന്തി നേരത്തു മണ്ണിൻ...

മാറിൽ പടർന്നൊരു തുള്ളി..

ആ രാസ ലീല പ്രഭാവം...

ആകെ പടർന്നൊരു ഗന്ധം..

അതിലോലം ഒന്ന് ശ്വസിക്കെ..

അത് പൂത്തു പൂഞ്ചിറകായി..

മണ്ണിൽ ഇഴഞെത്ര കാലം..

മണ്ണിൽ വീഴാതെ കാൽപാട് പോലും..

മണ്ണിന്റെ മണമൊന്നു നെഞ്ചിൽ..

മതികൊണ്ട് ചിറകുവിടർത്താൻ..

എന്നിട്ടോ...

എന്നിട്ടു യാത്രയാകേണം..

എരിയും അഗ്നിയെ ഒന്ന് പുൽകേണം..

ഏറിയ മോഹമാം ചിറക്കും.. ദേഹവും..

ഏകഭാവാൽ ത്യജിക്കേണം..

എന്തെ ഇങ്ങനെ..

അഗ്നിയെ പ്രണയിച്ചുപോയി..

അതിൽ എന്റെ ജീവനെ ഹോമിച്ചു പോയി..

അതിരില്ലാ വർണ്ണ പ്രപഞ്ചം..

അങ്ങിനെ എന്റേത് മാത്രമായ് മാറാൻ..