നിശ്ശബ്ദതയുടെ ആഴം ഞാൻ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.. ബലൂണിന്റെ ഉള്ളിൽ പെട്ട ശ്വാസത്തിന്റെയും..അതിന്റെ സ്വതന്ത്രമാകലുകളിൽ നിന്നും ഉയർന്ന നെടുവീർപ്പും ഞാൻ അനുഭവിച്ചിരിക്കുന്നു....
എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. ഒരു നാളിൽ ഒരു വെയിൽ നാമ്പിന്റെ മുനകൊണ്ട്..എന്നിലെ ഞാൻ അസ്തമിക്കും മുൻപ്..എന്നിലെ ആ ശ്വാസഭാരം ആ വിഹായസ്സിൽ ഒരു വാക്കായി അലിഞ്ഞു ചേരുമെന്ന്....
എന്നിട്ടും "ഇന്നിന്റെ" "ഇന്നലെയോളം" ഞാനും ചിന്തകളും.. ആ ഭാരവും കൊണ്ട് നടന്നു..
ഇപ്പോഴിതാ "ഇന്നലെയുടെ" "ഇന്ന്" "നാളെ"യുമായി വന്നിരിക്കുന്നു... ഒന്നും എനിക്ക് എന്നോട് വേണ്ടി ചെയ്യാൻ ഇല്ലാത്ത മറ്റന്നാളുകളും ആയി..
അതുകൊണ്ട് ഒരു അനുഗ്രഹം ഉണ്ടായി..
പൂർണ ചന്ദ്രനെ കാണാൻ കാത്തിരുന്നു എപ്പോഴും ഉറങ്ങിപ്പോയ എന്നിലെ കുട്ടി മനസ്സിനെ ഇപ്പോളെനിക്ക് പൂർണമായും മനസ്സിലായി..
