ക്ഷരം..

അക്ഷരമാലകൾ എല്ലാമറിഞ്ഞെന്ന

അല്പബോധത്തിന്റെ ആരാമ മുറ്റത്ത്‌..

ആരോ പടച്ചൊരു ആകാശവും കണ്ട്

ആരാമ തുളസിതൻ കാറ്റിനെ കനവാക്കി..

ഒരു നാലു കെട്ടിന്റെ ഉമ്മറ തൂണിൽ..

ഒന്നുരം ചാരി ഞാൻ ഒന്നുറങ്ങുമ്പോൾ..

ഒരു കൊച്ചു തെന്നലായ് വന്നതല്ലെന്റെ..

ഒരു വാക്കുപോലും ഒരക്ഷരം പോലും..

പക്ഷെ അതിൻ ഭാരം ഒരു കൊച്ചു കടലാസിൽ..

പതിയെ പരക്കുമ്പോൾ വീഴും നിറങ്ങൾതൻ 

പകുതിയെ പോലും തിരിച്ചറിയാതെ ഞാൻ

പകച്ചു പോകുന്നുണ്ട് പലവെള്ളിയാഴ്ചയും..

മറക്കുവാൻ പോലും ഓർക്കാത്ത ചിന്തകൾ

മഷിപുരട്ടി പോകും എൻ വിരൽ തുമ്പിന്റെ ..

മനമെന്ന നഖമുനയാലോന്നു തൊട്ടപ്പോൾ..

മറ്റൊരു മനസ്സിൽ വരവീണുവെന്നോ..

എങ്കിൽ

ആദി ബോധിയാം വ്യാസന്റെ വാക്കുകൾ..

ആദ്യമായ് അൻപിൻ കൊമ്പോടിച്ചെഴുതിയ  

ആദി ദേവന്റെ പുത്രന്റെ മുന്നിലെൻ..

ആത്‍മാക്ഷരങ്ങളെ വച്ചു പോകുന്നു ഞാൻ  

എന്നുവരെ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ... അന്നുവരെ..