പ്രണയം

 പ്രകൃതിയുടെ വികൃതിയാം കണ്ണിലൂടെ..

പ്രാകൃത "സഞ്ചിത" കാഴ്ചയുമായ്...

പ്രാരബ്ദമെല്ലാം പ്രാണനിൽ കോർത്തു..

പ്രളയം വരുന്നതും കാത്തിരിപ്പു..

പ്രണയം ഒരു തീരാ പ്രളയമായി..

പ്രാക്ജന്മ പരി കൃത്യ ചിന്തയായി...

പകരുവാൻ ആകാത്ത കഥകളായി..

പകലിൽ ഇരുളിന്റെ നിഴലുമായി..

വെളിച്ചം വിരിച്ചു പ്രകാശിച്ച സൂര്യൻ..

വിണ്ണിൽ നിന്നെത്തി പടർന്നു മണ്ണിൽ..

വിറകൊണ്ട് കണ്ണൊന്നുയർത്തുവാൻ ആകാതെ..

വിരൽകൊണ്ട് മൂടി യീ ജന്മത്തെ ഞാൻ..

നിനക്കും സ്വഭാവം നിവർത്തിക്കുവാനായ്..

നനക്കട്ടെ ഞാൻ എന്റെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളം..